De Bijbel is verrassend eerlijk over menselijke pijn en depressie. Van David tot Job, van Elia tot Paulus. Velen worstelen met gevoelens van wanhoop.

"Here, bent U mij helemaal vergeten? Hoelang nog houdt U Zich voor mij verborgen?"
(Psalm 13:2)

Deze teksten zijn niet verborgen of afgezwakt. Ze staan er, rauw en vol emotie. De Bijbel veroordeelt hun gevoelens niet. Integendeel: God blijft dicht bij hen, zelfs als ze zich ver van Hem voelen.

Als christen kan je ervaren dat je niet depressief mag zijn en daarnaast druk voelt om genezing te ontvangen. Weet dat een depressie een fysieke aandoening is waar je niets aan kunt doen. Je lichaam zit vol met stofjes, wanneer deze niet in balans zijn, kan je je als mens ongelukkig gaan voelen. Dit betekent dat het niet ‘niets’ is en ook daarom niet zomaar te genezen. 

Een christen is een gelovige, maar ook een mens. En mensen raken gebroken, moe, ziek, overprikkeld of gekwetst. Depressie is geen ‘gebrek aan dankbaarheid’ of ‘zwak geloof’. Het is vaak het gevolg van diepe innerlijke processen. Een combinatie van psychologische, sociale, lichamelijke en soms spirituele factoren.

Ook Paulus uit de Bijbel kende dit:

“Broeders en zusters, ik wil dat u weet wat wij in Asia allemaal hebben doorgemaakt. We zijn er bijna onderdoor gegaan en waren bang het niet te overleven.”
(2 Korinthiërs 1:8)

Soms is depressie het gevolg van verlies, trauma of uitputting. En soms komt het zomaar, als een donkere wolk die je niet kunt verklaren. Geloof verandert je kijk op het leven, maar niet de menselijke ervaring zelf.

Deze gedachte is heel herkenbaar. Je leest bijvoorbeeld teksten over vreugde, overwinning, vrede en dan voel je schaamte als jouw binnenwereld donker is. Alsof je faalt als christen.

Maar juist daar is het evangelie zó krachtig: je hoeft niet eerst 'in orde' te zijn om geliefd te zijn. Gods liefde is niet afhankelijk van je stemming. Je gevoelens maken je niet minder christen. Soms is het juist geloof dat je door de depressie heen draagt. Niet om eruit te komen, maar om het te kunnen volhouden.

Er zijn situaties waarin depressieve gevoelens voortkomen uit spirituele worstelingen: schuldgevoelens, onzekerheid over Gods liefde, of pijn. In die gevallen mag geloof een weg tot genezing zijn. Maar het is gevaarlijk om alle depressies te bestempelen als een “geestelijk probleem”.

Dat zou zijn als je iemand met een gebroken been verwijt dat hij niet harder loopt. Depressie kan net zo goed lichamelijk of psychologisch zijn, en dan mag hulp van buitenaf  therapie, medicatie, begeleiding een vorm van genade zijn.

Soms gebeuren de diepste dingen in de stilte. Tijdens het wachten en het niet begrijpen. Zoals bij Jona in de buik van de vis, of Jezus in het graf. Pijn is niet mooi, maar kan wel vruchtbaar zijn. Zoals een zaad dat in de aarde sterft om later te bloeien.

“De Here is heel dicht bij mensen met groot verdriet, Hij helpt hen die terneergeslagen zijn.”
(Psalm 34:19)

God is niet bang voor je donker. Soms werkt Hij daar juist het diepst en zien we dat achteraf.

Depressief zijn maakt je niet minder christen, misschien zelfs meer. Want het geloof wordt pas echt als je blijft vasthouden wanneer alles schudt. Wanneer je zegt: “Ik begrijp het niet, maar ik blijf, ik geloof.” Of in elk geval: “ik wil geloven.”

Gods licht schijnt ook in het duister. Soms flauw, soms via een ander. Maar het is er ook voor jou.