Depressief door jarenlang pesten maar ‘iets’ veranderde Wim’s leven

Wim weet hoe het voelt om je compleet alleen te voelen. Jarenlang worstelde hij met depressieve gevoelens. Hij voelde zich anders, niet gezien, en buitengesloten. Al op de basisschool begon het pesten, en dat liet diepe sporen achter. Naarmate hij ouder werd, trok hij zich steeds verder terug. Op de middelbare school verstopte hij zich in de pauzes op het toilet. Tijdens de zomervakantie durfde hij niet eens naar buiten. Het leven voelde zwaar, soms ondraaglijk.

Er kwam een moment waarop Wim het écht niet meer zag zitten. Hij raakte zichzelf kwijt, raakte verwond, en besloot: dit is het einde. Hij pakte zijn tas en vertrok, met het idee dat het beter was als hij er niet meer zou zijn.

Maar juist op dat dieptepunt gebeurde er iets onverwachts. In alle stilte, terwijl niemand in de buurt was, hoorde hij een stem. Geen harde stem, maar zacht en helder: “Er is iets om voor te leven.” En precies op dat moment voelde Wim iets wat hij lang niet had gekend: een sprankje hoop. Een kleine, stille vrede. En ergens, diep vanbinnen, een kracht om door te gaan.

Deze ervaring was een keerpunt. In de video vertelt Wim over de volgende stappen tijdens zijn zoektocht en de uitkomst die zijn leven voorgoed heeft veranderd.  Dat betekende niet dat hij zich nooit meer depressief voelde, maar wel dat wanneer het niet goed ging, Wim alsnog een lied kon zingen. 

Wim’s verhaal laat zien hoe zwaar het leven kan zijn als je te maken hebt met pesten, depressie en een diep gevoel van eenzaamheid. Toch is het ook een verhaal van hoop. Juist in zijn donkerste momenten hoorde hij die stem. Dat gaf hem de kracht om hulp te zoeken en stap voor stap zijn leven op te bouwen.

Vandaag de dag zet Wim zijn ervaringen in om anderen te helpen met zijn stichting Fluister. Hij is een goed voorbeeld dat er altijd een nieuw begin mogelijk is, hoe diep je ook gezeten hebt. “God spreekt ook vandaag de dag, in jouw donkerste momenten is er hoop."