Wie denk je wel niet dat je bent!

Ik voel me langzaam tot leven komen. Ineens weet ik het weer. Ik lig in het ziekenhuis en blijkbaar is het onderzoek voorbij. Bij het plafond hangt een klok. Tien over elf. Ik heb dus wel een lekker lang tukkie gedaan. De narcose doet zijn werk goed. Mijn ogen vallen opnieuw dicht. Half slapend prijs ik God!

‘Ik dank U. U bent zo goed voor mij.Ik geef alles over aan U. U bent mijn hemelse cardioloog, mijn hemelse anesthesist, mijn hemelse geneesheer. Hier heeft U mijn hart. Heel veel succes ermee. Sterkte.’

Ik hoop niet dat ik je beledig vriend, of dat je mijn gebed oneerbiedig vindt.Maar dit is wat ik uitspreek om daarmee mijn vertrouwen in de Koning der Koningen uit te spreken. 

Wie ben ik om te denken dat Hij mijn hulp nodig heeft, door me ongekend veel zorgen te maken? Wie denk ik wel niet dat ik ben, als ik Zijn mogelijkheden met mijn woorden zou afzwakken. Wie verbeeld ik me te zijn als ik mezelf toesta om me te wentelen in stress?

Daarom, en des te meer, wil ik je ook aanmoedigen om jouw zorgen over te geven aan Hem.

Laten jouw zorgen, Zijn zorgen worden, zodat jij zorgeloos je dag tegemoet mag treden. 

vriend ik vraag je niet om een superchristen te zijn, maar ik daag je uit om te doen wat je gelooft.Je gelooft dat Hij bij je is. Top! 

Dan mag je op grond daarvan ook je stress en angsten in Zijn handen leggen. Hij is immers bij je. Laat Hem die kilo’s gedoe voor je dragen, dat loopt een stuk lichter. 

Zullen we samen bidden?“Dank U voor Uw liefde voor ons. Wat bent U lief. Wat is Uw zorg ongekend. Als ons leven niet op rolletjes loopt, is onze grootste kracht, troost, rust en vertrouwen, dat U bij ons bent. Mooier kan het niet. Amen.”