Ik voel me zo eenzaam...

“Ik voel me zo eenzaam,” vertelde mijn moeder van 85. Sinds kort woont ze in een verpleeghuis. Nog nooit heeft ze zoveel mensen om zich heen gehad. En toch: “Ik voel me zo eenzaam.” En door de corona maatregelen kan ik haar niet bezoeken momenteel... Terwijl je omgeven bent door mensen kun je je dus toch alleen voelen. 

• Ze mist mijn vader. Haar maatje. Haar grote liefde. 
• Ze mist het om vertrouwde mensen dichtbij te hebben.
• Ze mist haar vertrouwde omgeving. 
• Ze mist zichzelf.

Soms ben je iets kwijt van jezelf. Gezondheid, rust, veiligheid, zelfvertrouwen, balans… Het lijkt allemaal ver weg. Elke zekerheid in je leven heeft plaatsgemaakt voor een onbestemd gevoel van ellende en eenzaamheid. Heb je dat gevoel weleens, vriend?   David weet dan precies wat je bedoelt. Koning David, die al zoveel bereikt had. Een koning die muziek kon maken als de beste, poëtische teksten kon schrijven als geen ander. Een koning die een heel hofhouding tot zijn beschikking had. En ondanks dat schrijft hij dit:   “Help me nu, Heer, heb medelijden met mij, want ik voel me eenzaam en ellendig. Mijn problemen worden steeds groter. Red me alstublieft uit mijn moeilijkheden. Kijk toch hoe moeilijk ik het heb en hoeveel problemen er zijn. Vergeef me alles waarin ik U ongehoorzaam ben geweest. Kijk toch hoeveel vijanden ik heb: het worden er steeds meer! En kijk eens hoe vreselijk ze mij haten!” (Psalm 25:16-19, BB)   En dan komt het... David voelt zich eenzaam en ellendig, maar spreekt uit: IK VERTROUW OP U! Psalm 25:20: “Red mijn leven alstublieft, Heer, red mij. Stel me niet teleur, want ik vertrouw op U.”     vriend, ik daag je uit om aan God te vertellen hoe je je voelt. Spreek ook vandaag samen met David uit: “Ik vertrouw op U. In mijn eenzaamheid, ben ik een met U.”