Ik durf het niet te vertellen…

Ik zat voor in de cabine van een vrachtwagen. Achter mij zaten de cameraman en de regisseur. Voor het tv-programma dat ik presenteerde, interviewde ik een man die te maken had gehad met seksueel geweld. Terwijl de man met sterke armen en een stoer uiterlijk de vrachtwagen behendig manoeuvreert door de straten, vertelt hij zijn verhaal. Jarenlang was hij misbruikt. Details volgen. Een stilte valt.

Deze man durfde na jaren zijn verhaal te doen, om daarmee andere slachtoffers te helpen. Daar heb je heel veel moed voor nodig.

Helaas is hij niet de enige.

Het liefst ben ikzelf nu een moment stil…

Ik hoop zo dat je bij het lezen van deze woorden opgelucht adem kan halen en weet dat jij geen slachtoffer hiervan bent, vriend. Waarom is het zo moeilijk om te vertellen aan anderen? De druk die op incestslachtoffers wordt gelegd om het misbruik geheim te houden is enorm. Het schuldgevoel dat je het misbruik zelf veroorzaakt hebt, is ongekend als slachtoffer. En… er zijn meer slachtoffers dan wij denken.

Als de voordeur sluit,kan niemand zien wat er daarachter gebeurt.

Als wij onze ogen er voor sluitenkunnen we niemand helpen om uit de benarde situatie te komen.

Maar jouw God, jouw Redder, ziet je, vriend! Altijd. Voor Hem zijn er geen geheimen. Hij is zo met je begaan.

Als de mensen die leven zoals de Heer het wil tot Hem om hulp roepen, dan luistert de Heer. Hij redt hen uit al hun moeilijkheden. (Psalm 34:18, BB)

Zullen we samen bidden?‘O Heer, help! Help, red, geef een uitweg. Vernieuw en herstel. U kunt het. U kunt wonderen doen, ook in ons. In de naam van Jezus. Amen.’