Een oogje in het zeil houden… ⛵

Ik kan zo enorm genieten van zeilen. Vooral als ik in een gebied zeil waar het water lichtblauw is en de lucht strak blauw. Zo’n ‘zwembad gebied’ zeg maar. De zeilen staan en de cruise control regelt automatisch een vaste koers. Dat is dan hét grote moment voor mij. Dan mag ik mijn ogen dicht doen en het ‘grote niks’ is aangebroken. Wie wil dit nou niet? “Dag wereld, ik ben er even niet.”   Terwijl we glijden over het water, blijkt al snel dat we niet de enige zijn die zeilen. Maar onze cruise control ziet dat niet. Die doet wat hij moet doen. Doorgaan op dezelfde koers. Laat ik nou een oplettende man, André, hebben, die zeilen vooral leuk vindt met open ogen. Gelukkig maar. Hij is de kapitein. Hoera! “Let jij vooral goed op, dan doe ik mijn ogen nog even dicht.” Dat.   In Psalm 139:23 staat dat God jou, vriend, in het oog houdt. Wat is dat mooi om te weten, vooral in deze tijd. God kijkt niet weg, Hij sluit Zijn ogen niet. Hij vindt het zo mooi om naar je te blijven kijken. Hij houdt van je, tot aan de horizon en weer terug.    Laat dit deel uit Psalm 139:23 en 24 vandaag jouw gebed zijn: “God, houdt U mij in het oog en ken mijn hart. Toets mij. U mag alles weten wat er in mij omgaat. Let op of ik soms de verkeerde weg opga. Leid mij op uw weg, die naar uw eeuwigheid voert.”   Wat een eindeloos vooruitzicht! “Heer, met U zeil ik graag tot de horizon en weer veilig terug. Met U kom ik aan de overkant, weer of geen weer.”