Als God je schildert, weet je niet wat je ziet!

Ik heb mijn kwast in de hand en naast mij hangt een borduursel van een jongetje met een traan. Ken je dat beeld? Een plaatje van een kind dat ooit megapopulair was. Het hing in veel huizen en nu hangt het in mijn atelier. Ik weet niet waar de populariteit vandaan kwam, maar die traan moet het zijn geweest …

Terwijl ik ernaar kijk, inspireert het mij. Ik schilder een volwassen mens, met opgeheven hoofd en plak er een dun, bijna onzichtbaar, gouden draadje op. Het draadje laat ik connecten vanuit de hemel met het hart van de mens. 

Mijn ogen gaan naar het jongetje en ik hoor mezelf zeggen: 

“Kijk goed, en veeg je traan af. Zo zie ik jou!”

Als het jongetje uit het geborduurde kunstwerk zou kunnen stappen, zou hij voor mijn schilderij gaan staan en dan hoop ik dat hij zegt: ‘Als jij me zo ziet, dan wil ik mijzelf ook zo zien.’

Met zijn mouw veegt hij de laatste traan weg en maakt zich groot. Met opgeheven hoofd en een grote glimlach verlaat hij mijn atelier …

 

Hagar, de slavin van Saraï, was de woestijn in gevlucht. Tranen stroomden over haar wangen terwijl ze zich had verscholen. Een engel komt bij haar en spreekt met haar. En dan staat er dit: 

“Toen noemde Hagar God 'de God die ziet.' Ze zei: "Ik zocht Hem niet, maar Hij zocht míj wel!"” Genesis 16:13,BB 

Laat je vandaag door God vinden, vriend.

Mag Hij, de grote Kunstenaar, jou in een nieuw schilderij plaatsen? Mag Hij jouw tranen wissen en je helpen om dit nieuwe beeld dat Hij voor je heeft gemaakt, te zien. Hij heeft je verheven tot Zijn kind. Koninklijk!

God zoekt jou, vriend. Ik daag je uit: Laat je door Hem vinden en … oprichten.