Hoe durf je?

De taart stond in het midden op de salontafel en ‘lachte’ ons toe. Het was feest. De slagroom bolde zich boven de oranje crèmelaag uit. De chocolade blaadjes stonden parmantig op de hoogste toppen van de taart. Een pronkstuk en zeker minstens zo lekker. We hadden er zin in. Dit is onze dag! 

Terwijl ik niet keek, keek Coco, onze hond, naar de taart…

Hoe lang het heeft geduurd voordat hij de hele taart had opgegeten, weet ik niet, maar hier en daar lag nog een restje slagroom. 

Ik keek Coco aan, maar Coco durfde mij niet meer aan te kijken. Zijn staart stopte met kwispelen en verdween tussen zijn achterpoten. 

In de Bijbel lezen we in het boek Ezra, dat het volk niet had geluisterd naar God. Ezra schaamde zich diep. Hij durfde God niet meer aan te kijken.

“Toen knielde ik in mijn gescheurde kleren op de grond. Ik stak mijn handen op naar mijn Heer God en zei: “Mijn God, ik schaam me zó diep, dat ik niet naar U omhoog durf te kijken. Want al onze verkeerde daden stapelen zich op tot aan de hemel. We zijn heel erg schuldig.” (Ezra 9:5-6, BB)

Heb jij soms ook het gevoel dat je God niet onder ogen durft te komen. Dat je het te bont hebt gemaakt. Je hebt ‘de hele taart opgegeten’… 

Dan heb ik goed nieuws voor je! “Door het [geofferde] bloed van Jezus kunnen we nu dus zonder vrees en vol geloof het [hemelse] heiligdom binnengaan.” (Hebreeën 10:19, BB)

Jezus heeft de straf die wij verdienen, voor ons gedragen. Je bent vergeven. Zo bijzonder! Je bent vrij van schuld.

Durf dus altijd naar God te gaan. Altijd. Durf Hem aan te kijken.

“Dank U wel, dat U mij heeft vergeven. Ik voel mij soms schuldig, maar mag weten dat ik niet meer schuldig ben, dankzij Uw vergeving. Zo bijzonder, een wonder!”